Dagklap 8: TAZ meer dan theater
Wie even het programma bekijkt, merkt meteen dat er veel verschillende dingen te beleven zijn. Dag acht is daar een uitstekend voorbeeld van. Geniet van muziek met o.a. de TAZ Band en Jong Muziek, laat je overspoelen door poëzie en literatuur in KAAP, dans letterlijk mee met Nomadics of ga vanavond in openlucht een film kijken in de WonderWaai. Over die magische plek gesproken, nog tot 10 augustus kan iedereen er komen uitwaaien, deelnemen aan workshops of gewoon even tot rust komen. Wees welkom, zoals altijd!
Summerschool Kunstkritiek
Dé recensie. Door velen gevreesd, door menigen gelezen, door enkelen geschreven. In de Summerschool Kunstkritiek slaan Etcetera en rekto:verso de handen in elkaar om beginnende recensenten te begeleiden. Zij kwamen langs op TAZ en gingen kijken naar Jong Werk.
"Een intieme liefdesbrief over mythische helden en de eerste letter van het alfabet. ‘Alles aan A. Alles voor A. Alles na A.’, begint Max Keustermans zijn brief. Hij speelt met voorzetsels, maar alles na A, daar wil hij liever niet aan denken." - Dilara Kabak over alles na A. https://e-tcetera.be/max-keust...
"In De Sont of Mjoezik doet Maria Zandvliet een poging om The Sound of Music na te spelen. Maar zal zij er ooit in kunnen passen? De performance confronteert ons met de onmogelijke ideaalbeelden van vrouwelijkheid die we krijgen voorgeschoteld. Hoe breken we los?" - Pien Visser over De Sont of Mjoezik. https://e-tcetera.be/maria-zan...
"Aan de romantische zielen onder ons, wees gewaarschuwd. This is not a love song, de masterproef waarmee Fiene Zasada en Joshua Smits in samenwerking met Luca Persan afstuderen aan KASK Drama, zet ongegeneerd in op tederheid. Ongeduldig verlangen ze naar het moment waarop ze iets groots zullen meemaken. Maar een echt drama blijft uit." - Catho De Cordt over This is not a love song. https://e-tcetera.be/fiene-zas...
"In Vulcanize me creëert Audrey Apers een pulserend vulkanisch landschap waarin performers Kaat Arnaert en Nona Buhrs worden vastgezogen, verpulverd, opgeslokt en opgetild. De vraag dringt zich op wie de natuurwetten hier bepaalt. Zijn deze vrouwen overgeleverd aan een oncontroleerbare chaos, of is deze chaos juist een zelfgeschapen, krachtig wapen?" - Marieke Ornelis over Vulcanize Me. https://e-tcetera.be/audrey-ap...
"Of het nu gaat om bitter eten, een nieuwe taal spreken of puberale seks: de eerste keer is het steevast wennen. In Primo Volo leren drie performers voor het eerst ‘te leven’ in een digitale wereld vol internet, meningen en twerkende gorilla’s." - Leonie Moreels over Primo Volo. https://e-tcetera.be/armin-mol...
"Kiana Porte transformeert zichzelf in Mag ik alstublief mijn schorpioenendans voor u doen? met een intimiderende rust tot een moeder die zwelgt in zelfmedelijden.. Porte zet een vrouw neer die weet wat ze doet: ze toont de kant van zichzelf en het verhaal waarvan ze wil dat wij die kennen. Ze verliest het publiek nooit uit het oog, alsof ze lijkt te zeggen ‘Waag het niet geen medelijden met mij te hebben, of mij in vraag te stellen.’" - Jade Gevaerts over Mag ik alstublief mijn schorpioenendans voor u doen? https://e-tcetera.be/kiana-por...
"Adem Ouhaibia en Marita Schwanke willen met Shaharazad een community creëren, en niet alleen van dansers. Hun bedoeling is om een brede gemeenschap te bouwen, zoals ook de breaking dat doet." - Dilara Kabak over Shaharazad. https://e-tcetera.be/adem-ouha...
"In AGE OF PANIC, gebaseerd op de gelijknamige film van Justine Triet (2013), wordt veel geroepen en weinig geluisterd. Maar over waar de chaos en de onmetelijke eenzaamheid van de vier personages vandaan komt, laat deze toneelbewerking ons in het ongewisse." - Jade Gevaerts over AGE OF PANIC. https://e-tcetera.be/kes-bakke...
Minla brengt heerlijke smeltkroes aan klanken
Vocaliste Mirte Leconte en trompettiste Marthe Van Droogenbroeck vormen het hart van dit project dat al optrad in Duitsland, Nederland, Zuid-Korea en België in full band, trio en duo. Hier speelden ze in duo in Fort Napoleon voor Jong Muziek. Ze zagen, ze kwamen en ze lieten ons achter met open monden. Hier kan je een live-nummer beluisteren en ook Knack Focus was erbij.
Openluchtcinema in de WonderWaai
Vanavond kan je genieten van cinema aan zee! Of toch in de WonderWaai. Filmfestival Oostende presenteert een unieke editie van Meet the Masters. Het Leopoldpark verandert van 6 tot 9 augustus in een openluchtcinema waar de schoonheid van de nachtelijke hemel en de magie van cinema elkaar ontmoeten. Anke Brouwers neemt je mee op een cinematografische reis door de tijd waarin ze de gerenommeerde films inleidt. Bekijk hier het programma op een van de zwoele zomeravonden!
// Lees mee door de ogen van drie generaties. Van jong naar oud: Alix, Sieber en Herman schrijven elk om de beurt een brief, naar ons, naar elkaar, naar jullie. Over vroeger, nu en later, telkens gelinkt aan een of meerdere locaties. Vandaag deelt Herman zijn laatste ‘literaire fratsen’. Mijmerend zoals alleen mensen op leeftijd dat zo vredig, knikkebollend kunnen (dixit Herman). \\
Brieventaz,
Wees gerust mensen, mijn surfplank hangt nog vast. Eindelijk lukt het me ook om rechtop te staan zonder eruit te zien als een vervaarlijk wapperende vogelverschrikker op een veld met graan in wording. Wat wil je, collega’s waar ik me steeds vertrouwder en veiliger bij voel, hebben mij grenzen doen verleggen.
Misschien net daarom dat ik intussen de melancholie tussen de regels voel binnen sijpelen. Dit zijn immers ook mijn laatste ‘literaire fratsen’. Aan Alix en Sieber de eer om, met het van hen gekende elan, nog tweemaal de ‘brieventaz’ te legen in de digitale brievenbus van de lezers.
Ik mijmer intussen nog wat verder, zoals alleen mensen op leeftijd dat zo vredig, knikkebollend kunnen. (andere omschrijvingen van ouderdom heb ik uit veiligheidsoverwegingen even op non-actief gezet).
Voel ik me nu echt meegenomen over golven als lid van mijn generatie, waardoor het voor mij zou moeten aanvoelen alsof er eigenlijk geen leeftijden meer van tel zijn? Mijn kleine kringetje waar ik deze tien dagen bij heb mogen aanmeren, heeft me heel zeker dat gevoel gegeven. Maar steek ik mijn nieuwsgierige neus her en der tussen de grote massa aanwezigen van werkelijk alle leeftijden, dan klapt mijn schelpje toch weer automatisch dicht. Hopeloos raak ik verstrikt in de chaos van ontelbare veiligheidslijnen van al die individuen naar hun vertrouwde aanlegsteigers.
Zie ik daardoor de toekomst somber in? Dat weiger ik! Ondanks dat Waze me in duidelijke kleuren een afgelegde ‘levensweg’ laat zien die je doet duizelen en - gelukkig maar - op de naderende eindbestemming nog geen vlaggetje kan planten. Maar toch, hoe lief het damesstemmetje me tot nu ook begeleid heeft tijdens deze lange, soms heftige rit, luister ik toch af en toe met een vleugje bezorgdheid naar de vele kraakjes, piepjes en zeurderig geknaag in het inwendige van het vehikel waarmee ik naar dat einddoel op weg ben.
Niet getreurd echter. Ik heb tijdens Theater Aan Zee zoveel saamhorigheid en onvermoeibare inzet gevoeld, van een massa vrijwilligers, die je simpelweg niet kunt opbrengen als je geen hart voor de organisatie en hun zienswijze hebt. Een cateringploeg om je vingers bij af te likken. Gedreven barmedewerkers die elk vriendelijk aangereikt drankje naar meer doen smaken. Opruimers en afwassers die vloeren, tafeltjes en glazen plakvrij houden. Onthaal, sfeerbeheerders en zeker niet de velen achter de schermen vergeten. Een genot om zo verwend te worden. Ik zou de alom aanwezige sfeerbeheerders volgende keer toch een vrolijker gekleurde outfit aanmeten. Het komt hun vriendelijkheid volgens mij nog meer ten goede dan de zwarte look nu.
En of je het wilt of niet, de toekomst is aan de jeugd. Ik heb me, onbewust of niet, vooral op deze groep geconcentreerd en ontzettend genoten van hun theater, dans, verhalen en eigengereide poëzie. Het aanstormende muziektalent elke avond, heerlijk gewoon.
Volgens mij is de toekomst van Theater aan Zee wel degelijk verzekerd. Tot volgend jaar dan maar! En wie weet fiets ik nog ergens een opvallend sfeervolle locatie tegen het lijf.
Beeldschoen(loos)
