On prend le temps d'une chanson - Dag 8

Welk nummer katapulteert je terug naar een moment in je leven?

In deze rubriek gaan we op Café Koer op zoek naar mensen met een moment uit hun leven en een daarbij horende soundtrack. Eén nummer en één herinnering vormen samen één scène: we luisteren naar het lied én naar het moment dat ermee verbonden is. Onder elke filmpje lees je het verhaal van de verteller, als een soundtrack van een (herkenbaar) moment.

"Het is zondag, TAZ is al een paar dagen bezig, maar ik heb nog geen voorstelling gezien. Pauline vraagt me mee te gaan naar Prinses Placehbo om 15 uur. Zonder veel verwachting volg ik haar een oververhitte turnzaal binnen, waar het zonlicht door het serre-achtige dak naar binnen valt en een opgezet veulen direct in het oog springt.

Kato Van Ermen begint haar stuk als een onvoorspelbare patiënt. Even later zet ze in met de woorden:

The world was on fire, and no one could save me but you
It's strange what desire will make foolish people do

De tekst herken ik, maar de link met het lied van Chris Isaak valt nog niet meteen. Dan begint ze plots te zingen, te schreeuwen, te voelen. Voor het eerst voel ik muziek op die manier — uitbundig, intens, vrij, uitgelaten, psychotisch. Of het al een herinnering is? Dat weet ik niet. Wat ik wel weet: sinds die dag heb ik Wicked Game keer op keer opgezet, en ik zal dat lied nooit meer op dezelfde manier horen."

Kato, 25 jaar - zondag 3 augustus, waarschijnlijk iets na 15u