On prend le temps d'une chanson - Dag 7

Welk nummer katapulteert je terug naar een moment in je leven?

In deze rubriek gaan we op Café Koer op zoek naar mensen met een moment uit hun leven en een daarbij horende soundtrack. Eén nummer en één herinnering vormen samen één scène: we luisteren naar het lied én naar het moment dat ermee verbonden is. Onder elke filmpje lees je het verhaal van de verteller, als een soundtrack van een (herkenbaar) moment.

"Als ik aan muziek en licht denk, denk ik aan mijn moeder, die samen met mijn vader veel licht heeft geschonken aan mijn hart en ziel via poëzie en muziek. Zij zong voor mij in schuilkelders, alle soorten muziek: van slaapliedjes tot vrolijke liederen. Ze las ons gedichten voor van grote dichters uit Iran, zoals Khayyám, Hafez, Mowlana Rumi en Saadi. Ze leerde ons ook om pijn, verlies en de dood in de ogen te kijken, we hadden geen keuze. In oorlog is dat altijd daar. Mijn ouders hebben ons geleerd om met wijd open ogen alles te zien en aan te voelen, en om, hoe donker de situatie ook is, toch te kiezen voor licht en liefde om iedereen lief te hebben. Liefde is de enige heling voor de ziel.

Hossein Alizadeh is een van de grote meesters van de Iraanse muziek. Hij componeerde dit stuk tijdens de oorlog tussen Iran en Irak. Deze compositie weerspiegelt mijn innerlijke verdriet. Over de donkere tijden van toen, en van nu, zoals wat er gebeurt in Gaza, en in zoveel andere plaatsen op onze moeder aarde, waar oorlog, hebzucht en duisternis het lijden van velen veroorzaken. Van de tijden van oorlog, van de vele onschuldigen die moeten doorstaan en van hen die het niet overleven.

Als kind luisterde ik vaak naar dit album van meester Alizadeh. Nu zindert deze compositie nog luider na in mijn hart en ziel.

J'accuse
voor alle onrechtvaardigheid en duisternis van onze tijd.
Ik hoop op vrede, licht en liefde. Voor iedereen."

Farnoosh, 45 jaar - Ongeveer 38 jaar geleden