Dagklap 6: Spoor mee naar Spoor 2

Ontdek het verborgen spoor in Oostende

Iedereen aan boord? Want bij Spoor 2 raas je met een rotvaart langs de muzikaalste en vurigste performances. In de imposante loods aan het treinstation van Oostende kan je terecht voor energieke voorstellingen als On Fire! of 9,6. Blijf plakken in Spoor 2 voor een drankje of palm de dansvloer in. Zo zetten we na Who’s Tupac? het feestje voort met de vetste hip-hop beats. De jeugd eist hier misschien de hoofdrol op, maar Spoor 2 floreert ten volle als alle leeftijden op scène staan. Iedereen is dus welkom tot eind deze week in Spoor 2!

Ode aan de bezoeker

Wanneer de gordijnen sluiten zijn het de reacties, emoties en het applaus van het publiek die de artiest raken. Hoog tijd om dat publiek nu zelf een staande ovatie te bezorgen en hen eens in de spotlights te plaatsen. Wij polsten naar de Oostendse ervaring van Matilde Willemyns, 24 jaar en studente in Gent. Het intensieve en diverse programma zorgt ervoor dat ze op korte tijd heel wat voorstellingen kan meepikken, wat haar dan ook al jaren kind aan huis maakt bij Theater Aan Zee. Van fictief tot activistisch werk, een streling voor het oog of toch iets experimenteler, uitbundige dans of ingetogen monologen. Voor ieder wat wils en dat is wat deze programmatie voor haar zo uniek maakt. De toegankelijkheid om na de voorstellingen met de acteurs een praatje te slaan op Café Koer vindt ze stiekem wel fijn, enkel de afwezige Irish Coffees zijn voor Matilde na 10 dagen Gentse Feesten een gemis…

Nog op de planning van Matilde: De zaak Shell; Zone X; 9,6; VanThorhout; Songs for no one; F A G G O T S

Geen zeemansliederen op de Oostendse avond!

Toen Kapinga Gysel de gasten voor de TAZ Band koos, wou ze er ook artiesten uit Oostende bij betrekken. Dat werden er uiteindelijk vier-op-één-maandagavond: Nir Shemmer, Lola Harper, Jimmy Moliere en Roni, erg verschillende muzikanten met roots in respectievelijk Israël, Spanje, New Orleans en Koerdistan. Die Oostendse avond wordt dus eigenlijk een worldwidemusic avond… Maar, what's in a word? Neem nu Nir Shemmer: die is geboren in Israël en nee, hij speelt geen klezmer of zo, maar melancholische Americana. Die haalde hij uit de platenkast van zijn globetrottende vader.
Nir: "Mijn vader was een wereldburger, hij heeft overal gewoond en in de jaren 1970 verbleef hij in Los Angeles. Daar heeft hij platen gekocht met Americana, country, Steely Dan, J.J. Cale, Merle Haggard en zo. Als kind heb ik die veel gehoord. Mijn muziek is daar geen kopie van, maar ik probeer dat gevoel er wel in te zetten."

Opvallend: Nir groeide op in Oostende, maar er zitten geen Belgische, laat staan Oostendse artiesten in zijn cd-kast.
Nir: "In de Oostendse scène zijn er weinig muzikanten die op mijn golflengte zitten. Wat ik wel vind, is dat de scène hier heel gevarieerd is, er is ook veel wereldmuziek. 'Oostendse scène' is eigenlijk veel gezegd, er zijn eerder wat plekken zoals O.666 en OHK die lokale bands aantrekken."

Nir had het over wereldmuziek uit Oostende en Roni is daar een goed voorbeeld van. Hij heeft Koerdische roots, hij is geboren in het Zuidoosten van Turkije, maar hij woont nu al zes jaar in Oostende.
Roni: "Mijn droom was om in Europa op te treden en zo ben ik in Oostende terechtgekomen. In Turkije heb ik vooral in cafés gespeeld, solo. Ik zing en speel saz. Dat is een traditioneel instrument, maar het leent zich ook goed voor jazz, rock en pop. Je kan met een saz echt alles doen."

Het saz is inderdaad een cool instrument met een lange, slanke hals en zeven snaren: twee dubbele en één driedubbele. Zet er elektriciteit op en het klinkt zelfs psychedelisch, denk maar aan de Turkse psychedelica met groepen als BaBa ZuLa. Wie er bij was op TAZ#2011 herinnert zich zeker hun memorabele concert. Maar waar situeert Roni zich met zijn saz?
Roni: "Ik speel een mix van traditioneel met rock. De muziek componeer ik zelf, maar mijn songteksten zijn traditioneel. Ik heb die van mijn moeder meegekregen toen ik nog kind was. Het zijn verhalende teksten over het dagdagelijkse leven in Turkije."

Wat het saz is voor Turken is de jazzgitaar voor de oudere generatie muzikanten uit New Orleans. Daar hoort ook Jimmy Moliere bij. Die was van 1980 tot 2005 de vaste gitarist bij Fats Domino. Toen kwam de orkaan Katrina en Jimmy verhuisde naar… Oostende. Op zijn gezegende leeftijd treedt hij niet meer vaak op. Je mag zijn concert met de TAZ Band dan ook een kleine verrassing noemen. Verwacht geen rock & roll of boogiewoogie, maar jazzgitaar à la Wes Montgomery.

De Oostendse avond wordt echt wel héél divers. Mind the gap voor de fluistertronica van Bárbara Jarque! Ze komt uit Valencia en belandde in Oostende als vrijwilliger bij Atelier kleinVerhaal. Ze is fotografe, ze maakt video's en ze zingt bij de Oostendse band YaGoon, een project van Atelier kleinVerhaal. Daarnaast heeft ze ook een soloproject onder de naam Lola Harper. Denk daarbij niet zozeer aan Spanje, maar aan sfeervolle elektronica.
Lola Harper: "Mijn muziek is computer-based. Ik zoek mooie klanken op mijn MIDI controller keyboard en bouw daarmee soundblocks op. Die verbind ik met elkaar en zo ontstaan mijn composities. Ik speel daar dan gitaar en bas op. En ik zing."

Tekst en interview door Zjakki Willems

De TAZ band met Nir Shemmer, Lola Harper, Jimmy Moliere en Roni, maandag 31 juli. Hier kan een nummer van Roni beluisteren.

Beeldschoon