Dagklap 5: TAZ#2025 is geen tijdverspilling!

De ondergaande zon tijdens Parkplatz bij de Oostendse dokken is behoorlijk onverslaanbaar. Op diezelfde toplocatie werd gisteren het pronkstuk Schopenhauer een dagje uitgesteld, vandaag wordt het dus wél knallen!

Het Ministerie van Nutteloze Tijdsverspilling is met enige ingeplande vertraging van start gegaan aan de poorten van de WonderWaai. Ze helpen je met plezier niet veel verder in een dag vol verwondering en sensatie — voor kinderen van alle leeftijden. Heel wat gratis spektakel vandaag zoals het mooie Koer-concert van Bjorn Eriksson, of ga eens langs bij De Tijd is van Ons in de mooie Lokettenzaal, check zeker de website en boek terwijl nog een ticketje voor Er is geen ritme, er is geen regen, My Nemesis, Gentle Boys Club, Wodiwo, Rien ne va plus!, Buiten bereik en Macc(h)abées.
Het is zondag op TAZ, morgen zijn we halfweg en het programma ziet er zo mooi uit als het weer. Here comes the sun, doo doo doo doo. Here comes the sun, and I say: it’s alright.

Met liefde en verlichting door Het Verhaal Van De Feniks

Gisteren woonde ik Het Lied Van De Feniks bij, in de loods van de NMBS. En voor even was Theater Aan Zee, voor een uurtje, helemaal van Farnoosh Khodadadeh. Samen met haar schitterende ensemble gidste onze eigen golfbreker ons door het eeuwenoude verhaal van de Feniks: de legendarische vogel die zingt, vlam vat en tot as vergaat, om vervolgens te herrijzen als jonge Feniks, vol nieuwe schoonheid en vernieuwing.

De muzikanten wervelden onafgebroken door het werk van de briljante componist Shahab Azinmehr. Alles kwam voorbij: stijl, tempo en iedere emotie werd geraakt. Alsof het één lang lied was vloeide alles indrukwekkend in elkaar over. Iedere snaar, iedere noot leek raak. En op elk gezicht in de zaal was het te zien: dit was puur genot. Het meesterschap droop van het podium af, van de klanken, van de verscheidenheid aan instrumenten. En Farnoosh? Die voelde elke seconde in haar ziel. Een staande ovatie volgde, volkomen terecht.

Maar het mooiste moment moest dan nog komen.

Farnoosh stelde haar muzikanten voor, niet op de doorsnee wijze, maar via verhalen. Haar saxofonist was twintig jaar geleden haar buurman in Gent en hielp haar door een donkere periode toen ze net in België arriveerde. Haar celliste prees ze vanwege haar meesterschap, niet enkel op de cello, maar ook op talloze andere instrumenten. Volgens Farnoosh iemand die de Perzische muziek tot in de kern begrijpt. En ook haar woorden over Shahab Azinmehr waren doordrenkt van dankbaarheid. Terecht.

“Ik hoop dat we vanavond allemaal een beetje liefde en verlichting aan elkaar konden geven,” zei Farnoosh op het einde. “Want dat is alles wat we hebben.”
Ik ken haar nog niet zo heel lang, maar ik kan nu al met 100% zekerheid zeggen: ze meent elk woord.

Bedankt, Farnoosh. Voor de muziek, voor het verhaal. En bedankt om voor mij de ster en het gezicht van TAZ#2025 te zijn.

— Jules

Koerkrabbel 

In Café Koer spelen we Koerkrabbels! Bezoekers trekken een kaartje met daarop een typische TAZ-situatie en krijgen een paar minuten om die scène, zonder te veel woorden, op papier te zetten.

Vlot, spontaan en misschien heerlijk rommelig. De tekeningen worden gescand en verschijnen dagelijks hier als KoerKrabbels: flitsen van TAZ in lijnen en kleuren. Leuk!

"Een zeemonster wil ook wel eens naar Theater Aan Zee"

Peter (41), samen met zijn dochters Lena (9) en Janne (6), kreeg onverwacht bezoek van een zeemonster dat wel zin had in een dagje TAZ.

"Ondersteboven"

Wie reeds een hapje en drankje nam in Café Koer is waarschijnlijk het gigantisch drijvend fototoestel op de vijver niet ontgaan. Nee, het is geen klimrek of speeltuig… Kunstenaar en scenograaf Charel Fabry nodigt met zijn interactieve installatie Ondersteboven bezoekers uit om zijn creatief brein te verkennen. Geïnspireerd door de grootste camera ter wereld, gebouwd in 1901 om treinen en spoorlijnen te fotograferen, ontwierp hij deze monumentale constructie. In de Nieuwe Gaanderijen kan je het resultaat van zijn unieke techniek zien in de expo "Verstilt De Tijd".

Als bezoeker betreed je dit levensgroot fototoestel om deel te worden van de blik van de fotograaf. Een herinnering om fysiek mee te nemen in de vorm van een tastbaar portret op glas- of ijzerplaat. Je vindt Ondersteboven elke dag van 12u tot 18u op de vijver van het Leopoldpark. Inschrijven en betalen (80 euro per foto) kan ter plaatse.

// WE GEVEN DE TIJD is een tijd- en zingevende TAZ-estafette.

Tien dagen lang beantwoordt elke dag één TAZ-ganger een vraag over tijdsbeleving voor, na of tijdens een TAZ-moment.

De eerste vraag komt van ons, daarna vult elke TAZant het ontwikkelde antwoord aan met een nieuwe vraag voor de volgende.

WE GEVEN DE TIJD aan Herman, een man die op tijd kwam, de tijd zag en de tijd nam voor het beantwoorden van Donnatella’s vraag: over 5 jaar, Herman - op Maandag 30 juli 2030, waaraan zal jij jouw tijd besteden?

Laat ik beginnen met een aanloop, even ter plaatse dribbelen. Ik heb er immers een liefde haat verhouding mee, met die irritante, ongrijpbare alleenheerser 'Tijd'. Volgens mij is het dan ook nog eens een schijnzekerheid die wij, mensen, uitgevonden hebben om binnen ons leven en vooral het samenleven, ietwat structuur te brengen en te houden om alzo de ergste chaos te voorkomen. Vandaar ook de rekbaarheid.

Heb jij al eens een dier op de klok zien kijken om daaruit af te leiden dat het etenstijd is en het dan honger moet hebben? Nee toch. Als een dier honger heeft gaat het op zoek naar voedsel, als wij het tenminste niet opsluiten. Hetzelfde met een onwetende baby die duidelijk laat horen dat hij of zij nù eten nodig heeft. Al is dat midden in de nacht. Denk je dat bomen in de natuur eerst op de kalender gaan controleren of hun bladeren mogen verkleuren en afvallen? Nee toch. Wij denken de tijd in handen te hebben en zeggen bijvoorbeeld dat de winter wel vroeg is dit jaar. Dat zal wel zijn reden hebben, mensen, en daar prikt de tijd alweer ongrijpbaar en geniepig in onze eigenwaarde. We kunnen er immers niets aan doen. Al hangen er honderden uurwerken en kalenders, de natuur gaat zijn gang en april zal blijven doen wat hij wil.

De Aarde draait rond de zon en zal dat blijven doen. Of wij daar nu ons hele tijdsysteem aan ophangen of niet. We sjoemelen al genoeg met zomer - en wintertijd. Schudden de veelheid aan tijden aan de lopende band uit onze overvolle mouwen. Oertijd, ijstijd, tijdklok en tijdslot, beklemmende prikklok die na het werk dan weer een bevrijding wordt, eigen tijd en werktijd ... vul maar verder aan als je zin en véél tijd hebt, want ik moet nu echt mijn vraag beantwoorden.

Lieve vraagsteller, mooi wel dat ik net deze vraag aangeboden krijg. Ik heb nog lang niet de leeftijd van 'Alice toen' en zelfs in 2030 loop ik nog steeds 26 jaar achter op Alice. Er is dus nog hoop dat ik dan nog even vrolijk in de pen kan kruipen voor TAZ en tijd - en vooral moeite - loos, op café Koer die engerd van me af kan schudden. En het is niet om de lezers schrik aan te jagen dat ik met mijn vraag toch moet toegeven anders naar de 'toekomende tijd' te kijken. De rek van mijn tijd verliest helaas steeds meer zijn elastische reikwijdte en vandaar ... Zit de dood al of soms in je huidige tijdsbesef verweven? Ga je sneller of juist trager en intensiever leven daardoor?

Beeldschoon