Dagklap 5: Literatuur op Theater Aan Zee
Lees even mee
Bij ons draait het om meer dan theater. Ook literatuurliefhebbers zien vanaf vandaag hun literaire fantasieën in vervulling gaan in Oostende. Via filosofische dwalingen, literaire omwegen en diepgaande gesprekken komen we op thema’s die steeds gelinkt zijn aan liefde & verzet. Laat je meeslepen tijdens één van de Raak me-sessies met onder meer Paul Verhaege, Emy Koopman en Tom Lanoye. Achterhaal waarom Phillipp Blom kunst wil inzetten in tijden van onzekerheid. Of bewonder een allerlaatste keer het iconische boekenprogramma ‘Uitgelezen’. Kom en het zal je zeker weten zoden aan de Oostendse dijk brengen.
Not Frequently Asked Questions bij TAZ
Ongewone vragen en ontboezemingen? Ga te biecht in de installatie en sla alle smalltalk over. Geen koetjes en kalfjes, maar een geanimeerd gesprek, geleid door Liesbet Hermans. Not frequently asked questions nog t.e.m. zaterdag beneden bij de loketten van De Grote Post.
RAMAN. In hoofdletters en met een punt!
RAMAN., jawel, in hoofdletters en met een punt achteraan. Waarom? Daarom! RAMAN. dus is het soloproject van de Gentenaar Simon Raman. Geef toe: RAMAN. oogt sexyer dan gewoon Raman, nee toch? Maar het gaat hem uiteindelijk om de muziek van RAMAN. en die kreeg Simon met de paplepel mee. Hij speelt al gitaar van toen hij kind was en Sinterklaas bracht hem zelfs ooit een plaat van Triggerfinger (What Grabs Ya uit 2008). Kleine Simon was toen 12 jaar en dat was het beste wat hij ooit van de goede Sint heeft gekregen. Denk nu niet dat RAMAN. als Triggerfinger klinkt, maar die onderhuidse bluesklank is wel in zijn muziek te horen, doorgesijpeld, zoals Simon het omschrijft. Gevolg: hij is dieper gaan graven in de blues geschiedenis.
Simon: "Het gaat in die muziek echt over de ziel, over een diep gevoel. Lightnin' Hopkins, Muddy Waters, Howlin' Wolf, ze zijn écht."
Bij RAMAN. komt blues dus vaak om de hoek kijken, maar nog veel vaker hoor je Chris Whitley en Jeff Buckley in zijn muziek, voorwaar geen slechte referenties!
Simon: "Chris Whitley en Jeff Buckley hebben allebei de echtheid van de blues doorgetrokken naar hun popmuziek. Jeff Buckley's plaat Grace speelde bij ons vaak in de wagen. Chris Whitley heb ik pas enkele jaren geleden ontdekt. De vergelijking met Chris Whitley en Jeff Buckley is een compliment, maar ik heb er niet om gedaan. Chris Whitley en Jeff Buckley zijn eigenlijk een genre op zich, ze hebben een heel eigen stijl en dat is wat ik ook probeer."
RAMAN. is een soloproject, maar het kan allerlei vormen aannemen: echt solo, duo en trio. De bezetting verandert geregeld. Op Café Koer zal Simon in zijn eentje met de TAZ band spelen. Benieuwd hoe dat gaat klinken?
Simon: "Ik vind het belangrijk dat de muzikanten die me begeleiden ook hun aandeel krijgen, hun muzikale persoonlijkheid kunnen inbrengen. Hoe gaat dat klinken? Het zal misschien iets meer pop klinken, maar ik denk dat de core dezelfde zal zijn. Het wordt een soort mix van bluesrock met pop."
Tekst en interview door Zjakki Willems
De TAZ band met RAMAN., zondag 30 juli. Beluister hier hoe het klonk.
In dit stukje dagklap ga ik, Sieber, dagelijks in gesprek met één of meerdere personen die verbonden zijn met het festival en zoek ik naar raaklijnen. Wat raakt je? Wat bemin je? Of waar betoog je voor?
Een festival is roeien met de riemen die je hebt, maar met de juiste mensen blijf je varen. Er zijn vaak handen te kort. Ik herinner me een veel te grote kist die gelost moest worden. Het zou wel lukken met vier. Dat idee hield je sterk. De kist schoot uit iemand zijn handen en dreigde te vallen. Een schreeuw. Vanuit diverse hoeken kwamen mensen aangesneld. Met een tiental mensen, schouder aan schouder werd de kist uit de vrachtwagen getild. Een uitademing volgde, maar ook een gevoel van overwinning en schouderklopjes. Dat raakte me. Quartiers d’O, een wijkfeest dat plaatsvindt in de wijk van de Konterdamkaai op het Touwtrekkersplein. Een symbolische benaming van het plein voor het werk dat een wijkfeest inhoudt. In een tentje ingericht als keuken zitten Dirk, Hugo, Frans, Monique en Mohammed met de hulp van sous-chef Geert groenten te snijden. Na een zwaar ongeval is Geert twee keer bijna dood geweest, na drie maanden coma gaven de dokters hem zo goed als op. Hij ontwaakte en vond na revalidatie terug energie en greep die tweede kans. Nu dient hij daklozen als vrijwillige kok voor Antenne in Oostende. Het raakt hem dat er zoveel armoede is en dat de ongelijkheid tussen rijk en arm zo wordt versterkt door kleine zaken als prijzen van theatertickets en exclusieve drankjes. Mohammed snijdt in stilte verder. Praten in het Nederlands gaat moeilijk. We gebruiken een vertaalapp. Hij komt uit Jemen en is drie jaar in België. Het raakt hem dat onrecht en corruptie in zijn land blijven plaatsvinden en dat kinderen een tragisch leven moeten leiden in oorlog. Hinda afkomstig uit Syrië, loopt ons voorbij met stoelen in de hand. Muziek komt uit haar telefoon. De muziek gebruikt ze om in drukke tijden te kunnen bezinnen en bidden. “Maar ook dansen en lachen!” lacht ze. Zij gelooft dat we meer samen moeten doen. Het raakt haar dat eenzame en zieke mensen in Vlaanderen aan hun lot worden overgelaten. Haar betoog zou luiden dat het onze plicht is om voor elkaar te zorgen, los van ons geloof of idee waar we in geloven. We zijn allemaal familie. Zoals hier op het wijkfeest. Dat voelt heerlijk. “Laten we eten, want eten helpt.” Smakelijk.
Quartiers d'O gaat vandaag z'n laatste dag in.
Beeldschoon
