Dagklap 3: Vuurdoop van de TAZ Band

Vanavond speelt de TAZ Band in Café Koer!

Café Koer zal bij valavond net dat tikkeltje meer sprankelen. De gloednieuwe TAZ Band speelt er om 18u30 voor het eerst. Een vast trio van jong aanstormend talent - Léa Kadian, Jérôme Pringiers en Dejan Banovic - ontvang vanaf nu elke avond een gast die Kapinga Gysel met zorg selecteerde. Nils De Caster en Sara De Smedt zijn, niet toevallig, de eerste genodigden. Als grondleggers - samen met Bruno Deneckere - van muziek op TAZ spelen zij vanavond aan de zijde van de TAZ Band. Lees hier alvast wie de TAZ Band is, en hieronder wie hun eerste gasten zijn.

ONE SONG: een symbiose tussen sport en theater

Miet Warlop nodigt in ONE SONG iedereen uit om de hand te reiken naar elkaar en op zoek te gaan naar hetgeen ons allen verbindt. Een deel van dit antwoord ligt voor de intrigerende theatermaakster in zowel sport als muziek. Sport bevat het verlies en een intrinsiek aanwezige overlevingsdrang. Verlies maakt nu eenmaal deel uit van de scènes waar we in het dagelijkse leven mee geconfronteerd worden en werkt daarom verbindender dan winst, waar het bij sport gewoonlijk om draait. Muziek is dan weer de snelste weg naar de ziel. Het sluit in, niet uit.

Zelf situeert ze dit stuk op een unieke plaats in haar oevre. Het is een punt om achterom te kijken op haar tot heden extensieve parcours als theatermaker. Een referentiepunt voor haar werk als artiest. Warlop staat evenwel niet voor haar vuurdoop bij Theater Aan Zee. In 2004 was ze één van de laureaten bij JongWerk en 17 zomers later stond ze er opnieuw met After All Springville.

Dit jaar vormt ONE SONG het gekozen wapen naar keuze om u volledig weg te blazen. Én om een antwoord te formuleren op de eeuwige vraag wat theater is. Het gaat om delen, eerder dan begrijpen. Over het collectief, eerder dan het individu. In dit opzicht is het Kursaal Oostende tijdens Theater Aan Zee 2023 de ideale plek om de boodschap ervan over te brengen. Habitué of leek, in je eerste of tweede jeugd, kromme of rechte tenen. ONE SONG nodigt iedereen uit om mee te surfen op het collectieve ritme van verbondenheid. Laat je raken en beminnen door deze oerkreet naar verbinding.

In gesprek met Nils De Caster en Sara De Smedt
TAZ heeft wat met multi-instrumentalist Nils De Caster, zoveel is zeker! Hij was er al bij in 2002 als muzikant van Wim De Wulf en heeft ondertussen een lang en gevarieerd parcours achter de rug. Nils speelde o.a. bij The Pink Flowers (met Bruno Deneckere), Lieven Tavernier, Derek, Roland Van Campenhout, Perry Rose en Elliott Murphy. In 2013 én 2014 maakte hij deel uit van de groep The Broken Circle Bluegrass Band die ook op TAZ stond.

Dit jaar mag Nils de reeks TAZ Band-concerten openen, samen met zijn muzikale levenspartner Sara De Smedt, maar in welke mate hebben die uiteenlopende artiesten en genres zijn muziek bepaald?
Nils: “Ze hebben me allemaal beïnvloed, maar ik ben begonnen met klassieke muziek, een jazzrichting. Veel van het werk dat ik achter de schermen doe, is eigenlijk klassieke viool: in kwartetten of voor radiojingles bijvoorbeeld. Op de eerste plaat met Sara De Smedt, It Takes a Believer (uit 2020) zijn er strijkers op de achtergrond die meer naar klassiek neigen dan naar Americana. Maar al die muziekstijlen hebben me in grote mate beïnvloed, niet alleen op muzikaal vlak, maar ook wat de teksten betreft. Lieven Tavernier en Bruno Deneckere zijn twee heel goede tekstschrijvers. Zij hebben de lat voor mij hoog gelegd. Dat allemaal heeft het vocabulaire bepaald waarmee ik schrijf.”

Nils De Caster en Sara De Smedt openen dus de reeks concerten met de TAZ Band. Nee, niet met een Broken Circle setlist, al blijft Americana wel de boventoon voeren op hun pas verschenen tweede cd Take This Stone. Vanwaar die fascinatie voor deze Noord-Amerikaanse muziek?
Nils: “Ik ben nogal bruusk overgestapt van klassiek naar The Pink Flowers. Bruno Deneckere en ik waren toen (en zijn nog altijd) grote fans van Bob Dylan. Wat mij aansprak, was dat die muziek zo eclectisch is: blues, country, jazz door elkaar. Het is ook verhalende muziek, het gaat over families, over leven en dood, dat fascineert mij. Rock kan dat natuurlijk ook hebben, maar ik ben een man van de houten trillingen. Ik moet hout horen en bij rock heb je vaak een elektrische klank. Ik ben verliefd op het samengaan van een akoestische gitaar en een pedal steel, waar je toch een houtklank hoort. Dat heb je bij bluegrass: houten instrumenten en wat snaren. Aan die klank ben ik verslaafd.”

Het artistieke parcours van Sara De Smedt verschilt sterk van dat van Nils. Ze heeft zang gestudeerd aan de Studio Herman Teirlinck, waar ze in 2009 haar master kleinkunst heeft behaald. Als actrice was ze te zien in de KVS met Pain Perdu/Gewonnen Brood, in Theater Antigone met Gezongen Zeer en in de rol van Mrs. Darling in de musical Peter Pan, The Never Ending Story.
Sara: “Als twintiger heb ik alle paden verkend. Ik heb theater gespeeld, maar wel altijd met de focus op muziek. In acteren alleen kan ik mijn ei niet kwijt. Thuis stond er altijd klassieke muziek op en aan de muziekschool heb ik klassieke muziek gedaan. Mijn vader was bovendien een grote fan van The Beatles, die hebben mij ook sterk beïnvloed. Folk heb ik ontdekt door naar de film Titanic te kijken, ik was toen 12 jaar en het was ongelooflijk wat dat bij mij heeft gedaan. Zo heb ik folk en vervolgens singer-songwriters leren kennen. Op mijn dertiende heeft mijn moeder mij een cassetje gegeven van Janis Joplin, ze zei dat ik dat heel tof ging vinden. Joni Mitchell was ook nog zo'n een inspiratiebron.”

Als duo hebben Nils De Caster en Sara De Smedt twee cd's gemaakt: It Takes A Believer in 2020 en enkele maanden geleden Take This Stone. Op Theater aan Zee gaan ze die twee platen live spelen, mét enkele extraatjes!
Sara: “Johan Heldenbergh komt drie nummers meezingen! En we gaan ook wat spelen van onze volgende cd, The Secret Life Of Abigail Johnson, een instrumentale plaat. Over Johan Heldenbergh gesproken: we plannen nog méér met hem, we hebben een kwartet gevormd met hem en Roland Van Campenhout onder de naam Cabana Belgicana, daar gaan we vanaf half september mee toeren.”

Tekst en interview Zjakki Willems

De TAZ band met Nils De Caster & Sara De Smedt, vrijdag 28 juli om 18u30 gratis op Café Koer

In dit stukje dagklap ga ik, Sieber, dagelijks in gesprek met één of meerdere personen die verbonden zijn met het festival en zoek ik naar raaklijnen. Wat raakt je? Wat bemin je? Of waar betoog je voor?

Wakker worden in een klein geleefd kamertje waar ik de kleur van de muren niet zelf heb gekozen. Een matras gewikkeld in een plastic omhulsel. Een omroepsysteem op de kamer, die hopelijk geen dienst moet bewijzen. Wakker worden op een internaat. Ik kon het me nooit voorstellen. Op internaat aan zee valt het nog mee, er is stromend water en de familiale omgeving vind ik op Café Koer. Serdi heeft jaren op een internaat moeten leven als kind en als jongere, zonder familie in de buurt. Ik kan het me niet voorstellen. Hij vertelt het in zijn aangrijpende autobiografische voorstelling. Ik werd er stil van. Serdi, Gentenaar, beatboxer en acteur. Onze paden hebben elkaar eerder gekruist. Het is een man die ik in mijn hart sluit. Ik herinner me een stilstaande trein op 100 meter voor het perron waar ik moest uitstappen. Vastzitten terwijl je je eindbestemming kan zien. Het klinkt als een moment in je leven waar we hulp kunnen gebruiken. Op die trein zat ook Serdi. Hij stond recht en begon te beatboxen. Niemand kon eromheen. Serdi entertainde zonder slag of stoot de hele wagon. Er werd gelachen en er was applaus. Zachtjes puffend kwam de trein terug in beweging op de rails. Serdi was die uitgestoken hand. Dat raakt mij nog, als ik eraan denk. Het raakt hem dat hij die uitgestoken hand zelf heeft gegrepen in het theater. Dat hij vandaag in een droog zwembad staat in Oostende en door zijn entourage toch van handdoeken wordt voorzien. Meeuwen schreeuwen Serdiiiiiiii. Oostende raakt hem. In een windvlaag dwarrelde zijn scenario de lucht in en mensen in de buurt snelden hem te hulp. Dat raakt hem. Die kleine dingen. In zijn betoog zou hij oproepen om wakker te zijn en niet van een mug een olifant te maken. Je eigen problemen te leren aanvaarden, ga die putten in en bouw een ladder. Word sterker en bemin.

SERDI vandaag nog te zien!

Beeldschoon