Dagklap 11: Een editie om nog lang te beminnen

Oostende was elf dagen lang de plaats waar theater floreerde, waar mensen elkaar ontmoetten, waar verhalen werden gevormd, gedeeld en bewonderd, waar medewerkers, vrijwilligers en acteurs dit alles mogelijk maakten, waar hartelijk applaus weerklonk, waar schitterende locaties tot leven kwamen en waar regen met bakken uit de lucht viel, maar bovenal waar er werd bemind, betoogd en geraakt. Wij willen jullie - ons onverzettelijk publiek - met dit betoog meer dan ooit bedanken voor deze prachtige editie. Jullie hebben ons geraakt.

Het doek valt straks voor de 26e editie van Theater Aan Zee. Dus ook de dagklap is aan haar slotstuk toe. Voor we ze in achterwerken gaan steken, doppen we onze veren nog eenmaal in de inkt om ons festival te proberen vatten in cijfers.

De zee kwam de voorbije dagen 22 keer op en moest hierbij nederig de duimen leggen voor Theater Aan Zee waar artiesten 500 keer opkwamen tijdens evenveel voorstellingen. 22 keer trok de zee zich weer terug, iets wat jullie, ondanks het weer, allesbehalve deden. Jullie beminden ons maar liefst 52000 keer door de zitjes te verwarmen. De regen viel met bakken uit de lucht, alles samen dit festival zo’n 50 liter per vierkante meter, en jullie dronken bier met bakken en vaten: 1700 liter per dag. Goed voor een derde van de consumpties aan de 6 bars op het festival die jullie enthousiast betoogden. Toch bleken jullie met mate te drinken, althans sommigen onder jullie, daar de verkoop van alcoholvrij bier en water in vergelijking met vorig jaar steeg met 50%.

Geen TAZ zonder de mensen voor en achter de schermen. Dit jaar kon het festival leunen op 1030 schouders van 515 medewerkers en stonden 1108 mensen op de bühne. Ondanks dat het vaak geen weer was om ze door te laten, waren er toch 5 TAZ-honden van de partij en in het Kursaal werd het al helemaal een beestenboel toen 9 kilo schapenkak - de 15 wollige podiumbeesten van The Sheep Song hadden wat streken - het Kursaal uitgeschept moest worden. Opscheppen deden we dan weer via 85 posts op sociale media. Waaronder ook één, over de voorstelling F A G G O T S, die tegen de schenen van onze Chinese TikTok-vrienden schopte, met een verbanning tot gevolg. Bereiken deden we de jeugd toch, want nooit eerder tekenden zoveel jonge mensen present. Die werden op hun beurt ook vaker dan andere edities geraakt door jong talent op het podium. De toekomst oogt rooskleurig.

Hoeveel keer we de woorden ‘bemin’ en ‘betoog’ de voorbije 11 dagen gebruikten, was niet te achterhalen. We kunnen ze dan ook niet genoeg herhalen.

We sluiten deze editie af met kleppers als De Störm, What Remains en NUGGETS. Wij zien jullie straks op Café Koer. Onze woordspelingen en inspiratie zijn stilaan op. Theater Aan Zee, olé olé olé.

Volgende editie van 31 juli t.e.m. 10 augustus, tot dan!

Crossing Borders, Sharing Songs op Café Koer

Op de laatste avond van Theater Aan Zee belooft het in Café Koer een heuse muzikale smeltkroes te worden. Drie sociaalartistieke organisaties uit Amsterdam, Londen en thuishaven Oostende sturen muzikanten uit, steken letterlijk grenzen over en gaan aan de slag met elkaars repertoire. Verwacht je aan een bond allegaartje van 30 mensen die even enthousiast traditionele liederen brengen, als hedendaagse meezingers. Vanavond op 18u30 op Café Koer.

Warme herinnering aan Tom Pintens

Gisteren bereikte ons het droevige nieuws dat Tom Pintens is overleden. Tom was een graag geziene gast bij Theater Aan Zee die vorig jaar nog met ELDERS op ons podium stond. We koesteren alle mooie herinneringen aan Tom en we wensen iedereen die hem kende veel warmte, moed en medeleven.

Maandagavonden en DUNK door de ogen van Rojda Gülüzar Karakuş

Tijdens TAZ#2023 het bruisende Oostende elf dagen lang het decor voor een veelzijdige kunstbeleving en kunstliefhebbers konden volop genieten van het gevarieerde programma. Binnen dit aanbod van TAZ waren ook 'Maandagavonden' en 'DUNK' een ware verrijking voor de literaire beleving van de festivalgangers.

'Maandagavonden' is een reeks avonden van het Antwerpse theatergezelschap De Nwe Tijd, waarbij ze elke eerste maandag van de maand nieuwe teksten op het podium in Antwerpen presenteren. Deze keer hebben ze hun artistieke grenzen verlegd naar Oostende voor de 'Raak me-sessies', om het publiek te verrassen met hun verse teksten. Ik keek daarom vol verwachting uit naar de eerste 'Maandagavonden'-sessie op 2 augustus bij KAAP, met een schitterend uitzicht op zee. Bij de ingang begroette een festivalvrijwilliger me vriendelijk en bood me een kom verse soep aan. Zo begon de spoken-word performance, waarbij de vier artiesten op het podium hun diepste emoties deelden, met behulp van literaire omwegen en onthullende filosofische overpeinzingen rond het thema 'betoog'. Op 3 augustus begon DUNK aan de andere kant, met een muzikale uitnodiging die klonk in de Blackbox van het Atheneum. DUNK, gelanceerd door Behoud de Begeerte, is een nieuw initiatief dat opkomende woordkunstenaars opspoort en het publiek op TAZ kreeg een voorproefje van de zes talenten die ze hebben ontdekt. De naam van deze boeiende literaire performance verwijst niet alleen naar een manier van scoren in het basketbal, maar ook naar iemands persoonlijke mening en waardering.

Bij beide evenementen werden literatuur en muziek verweven. In 'Maandagavonden' bracht Kato van Ermens in KAAP met haar gitaar een harmonieuze omlijsting tussen de voorgelezen teksten. Voor 'DUNK' daarentegen stond Jan Ducheyne in de dj-booth, die niet alleen het publiek liet genieten van zijn muzikale producties, maar hen ook lachend en betrokken hield met zijn opmerkingen. Maar nog opmerkelijker: een aspect dat deze evenementen bindt, is dat ze ons persoonlijke inzichten bieden in de schrijvers. DUNK deed dit in interviewvorm tussen de poëten, waardoor er een band ontstond tussen de jonge zes dichters en het publiek, en de creatieve geesten achter de woorden dichterbij werden gebracht. Op die manier ontdekte het publiek bijvoorbeeld de wereld van Nata Mandaria, die Georgisch kan spreken maar niet schrijven. Haar favoriete woord in deze taal, "melija," betekent de vos in het Nederlands, leerden de toeschouwer. Ook bij 'Maandagavonden' ervoer het publiek een persoonlijke betrokkenheid, maar de informatie was subtiel verweven in de tekst zelf. Dan vernamen de toeschouwers met blijdschap dat Freek Vielen een week later voor een jaar vader wordt. Of namen ze een duik in Suzanne Grotenhuis' tekst, waarin ze geheimzinnige informatie over de toekomst van haar toekomstvoorspeller naar het podium bracht.

TAZ#2023 is gedaan, maar die twee voorstellingen nodigen festivalgangers uit om uit te kijken naar de volgende keer op hun eigen locatie in Antwerpen.